idealen en realiteit

Moeilijk te geloven, maar over vier en een halve week zit ik in de auto op weg naar zoet Frankrijk.
Twee volle lesweken en daarna nog twee weken 'veel te veel doen in veel te weinig tijd'.
Tussen alles door is er een afscheid van een collega, een jubileum van de grijze dakduif die al 40 jaar voor de klas staat, diploma-uitreikingen van de drie verschillende afdelingen, een nieuwe decaan inwerken en nog honderd dingen.
De examens leken wel een soap dit jaar. Daar stond ik dan afgelopen woensdag. Op het schoolplein met een  filmploeg van de lokale televisiezender. Wachtend op het nieuws van de staatssecretaris. Om 17 uur zou het verlossende woord komen.
Ik wist dat het wat later zou worden. Als de staatssecretaris bij mij op school zou zitten, had ik al een leerplichtmelding gedaan. Met alles te laat.
Ik kon me niet voorstellen dat er hele partijen examens opnieuw gedaan zouden moeten worden. Toch, toen er maar geen bericht kwam en er wel een persconferentie werd aangekondigd, begon ik hem wel te knijpen. Het zal toch niet....
Pas vlak voor zes uur, al klappertandend op een winderig schoolplein, kwam het nieuws dat donderdagochtend alle nog ontbrekende normeringen bekend gemaakt zouden worden. Wel was duidelijk dat er hoogstwaarschijnlijk meer eindexamenkandidaten inzicht hadden in de eindexamens, maar die hadden de mogelijkheid dit op te biechten, waarna ze alsnog mochten herkansen. Merkwaardige gebeurtenissen.
Kijkend naar de resultaten, zijn er geen rare, opvallende scores. Er heeft zich niemand gemeld. Natuurlijk werd de school wel door diverse media gebeld. We zijn immers een 'zwarte' school en blijkbaar werden die suf gebeld door geile journalisten. Ik ben benieuwd wat uiteindelijk de politieonderzoeken opleveren. Of er nog meer naar boven komt en in welke mate.
Voorlopig mag ik helemaal niet ontevreden zijn. Gewoon 82% geslaagd in een keer en de kans is groot dat ik in de buurt van de 90% geslaagden kom na de herkansingen. Ook bij havo en vwo zijn de resultaten verbeterd in vergelijking met eerdere jaren. Dat geeft hopelijk weer wat lucht.
Helaas zijn ook een paar leerlingen uit mijn afdeling vierkant gezakt. Eigenlijk zagen we dat al het hele jaar aankomen. Deels moet de hand in eigen boezem. Hoe komen deze leerlingen terecht in 4mavo? Dat ga ik komende week uitzoeken. Met drieën en vieren voor de eindexamens is het jaar opnieuw doen waarschijnlijk niet wijs. De afgelopen week heb ik daar gesprekken over gevoerd. Ze hebben het recht het jaar opnieuw te doen, maar we adviseren instroom op een lager niveau op het mbo.
Dat gaat allemaal niet gemakkelijk. Natuurlijk, ze moeten even de klap verwerken, maar ook hun dromen bijstellen. Te vaak zie ik leerlingen met te grote ambities. Ambitie is mooi, maar realisme is dat ook.
Vorig schooljaar was er ook een leerlinge die zakte. Ze had klas 3 twee maal gedaan en zakte in het eindexamenjaar. Ook veel te zwak. Ook het advies om naar een lager niveau te gaan. Eigenwijs koos ze voor het volwassenenonderwijs om alsnog daar haar mavo diploma te halen. Ik weet inmiddels dat ze weer gezakt is. Via een vriendin, want zelf reageerde ze niet op mijn berichtjes.
Ik had liever ongelijk gehad. Zo is ook een leerlinge gezakt die vorig jaar bij ons in de 3e klas zat. Onmogelijk juffrouwtje Arrogantie, maar zodra je moeder had gesproken, was duidelijk waar dat vandaan kwam. Onmogelijke vrouw. Als dochterlief zwak presteerde, kwam dat omdat ze zich niet veilig voelde. Of omdat we te weinig aandacht aan haar dochter schonken. Ik kreeg zelfs een advocaat op mijn dak gestuurd. Waarna de ijskoningin besloot dat juffrouwtje Arrogantie overgeplaatst moest worden naar de zustervestiging, wat moeder al eerder wilde. Naar de examenklas, kostte wat het kostte. Daar is ze geplaatst en ja, ook gezakt. Wel nog een kans.
Ik ben dus nog wel even druk de komende weken. Praten als Brugman en hopen op een grote dosis realiteitszin.

examenperikelen

Examenperikelen. Het is er blijkbaar het jaar voor. Vanochtend las ik dat er 'mogelijk' nog een examen gestolen is op 'mogelijk' de zelfde school waar eerder het vwo examen Frans was verdonkeremaand.
Wat voor nieuws is dit nu?
Er wordt het woord 'mogelijk' gebruikt. Er wordt beweerd dat het om het examen Engels gaat, maar niet wordt vermeld of dit een mavo, havo of vwo examen is. De politie onderzoekt het.
Tja.
Lekker om het weekend mee te beginnen. Het College voor Examens houdt gewoon weekend, er wordt al 'leuk' gemeld dat het zou kunnen (weer een mogelijkheid) dat het examen als ongeldig wordt bestempeld en iedereen dat examen van dat niveau opnieuw moet doen. Verder doodse stilte.
Ik ga er maar even van uit dat we aanstaande woensdag de mavo leerlingen kunnen vertellen of ze geslaagd zijn en een dag later het zelfde voor de havo en vwo leerlingen.
Ik kan er nu toch niets mee.
Dat was de afgelopen week wel anders. Op de laatste dag van mei kreeg ik een eindexamensecretaris aan de lijn uit het zuiden van het land. Ik ben ook eindexamensecretaris.
Mijnheertje vertelde op hoge toon dat een collega Nederlands bij hem was komen klagen over een van mijn collega's Nederlands. Het werk was niet goed (lees: te soepel) nagekeken en nu had die collega geen zin om het na te kijken, omdat hij het idee had dat hij dan de eerste correctie deed.
OK. Stuur maar terug en natuurlijk zou ik de boodschap overbrengen op oma Duck. Dat is sinds langere tijd de bijnaam van mijn collega Nederlands. Puur gebaseerd op uiterlijk, want hoewel het woord oma mij doet denken aan warmte, is dit bij deze collega een gebrek. Meer het type 'bord voor de kop'.
Als er een collega is die vooringenomen is en zelfs puur racistische opmerkingen plaatst, is zij het wel. Ja, daar is ze in het verleden op aangesproken. Ja, ze let nu wel op met wat ze zegt, maar als ze dan zegt 'Nee, ik zeg niets, want ik wil geen problemen', maakt het weer duidelijk dat haar innerlijke denkwijze niet is veranderd.
Zo is ze altijd diepbedroefd als een bepaalde Hindoestaanse leerling werk heeft verprutst, omdat het kind uit een goed gezin komt en is het voor haar pure logica als een islamitisch kind iets verprutst, want ja, die krijgen niets goeds mee van thuis.
Erger dan kromme tenen.
Baas Pretoog werd op de hoogte gebracht door mij. 'Zeg maar dat ik het hoog opneem', zei hij en daar ging ik. Op naar oma Duck die net bij de lieve vrouw in gesprek zat. Ik gaf aan dat ik verwachtte dat ze het werk 3 juni terug zou krijgen en dat ik gehoord had dat er veel te veel punten waren toegekend.
Ze weet me elke keer weer te verbazen. 'Dat is dan alleen bij het deel schrijfvaardigheid, ik weet zeker dat er niets aan te merken is op het deel leesvaardigheid'.
Echt. Elke keer verwacht ik wel iets raars, maar de stompzinnigheid van dit antwoord, liet me even naar lucht happen.
'Oma Duck, dit kan niet. Alles moet secuur nagekeken worden.'
'Ja, maar ze zijn zo vreselijk zwak, dan houden ze geen punten over.'
Je zou kunnen denken 'wat lief'. Maar kom op, er staan nu steeds berichten in de krant over gesjoemel bij examens.
Wat niet zo netjes was, was dat de docent Nederlands geen contact had opgenomen met oma Duck. Volgens mijnheertje de eindexamensecretaris was hij zo boos, dat hij dat niet wilde doen. Hallo. We zijn zogenaamd allemaal mensen met minimaal een hbo-opleiding. Daar mag je toch wel enig professioneel gedrag van verwachten. Boos, OK, maar laat gewoon Persoonlijk even weten dat je het niet accepteert, stuur het terug, informeer mijnheertje de eindexamensecretaris, die mij dan weer kan berichten, maar neem je professionele verantwoordelijkheid.
Geef mij maar pubers. Vele malen gemakkelijker.
Goed. Het werk kwam terug, er was inderdaad met punten gestrooid en oma Duck had wat slapeloze nachten gehad. Hopelijk was dit eenmalig.
Dinsdag kreeg ik mijnheertje de eindexamensecretaris nog een keer aan de lijn. Het toeval wilde dat hij mijn tweede corrector was.
En wat voor een. Zeikerd eerste klas.
Ik had zeer zeker secuur gecorrigeerd, maar dit mijnheertje was het klassieke voorbeeld van 'als ik een leerling kan naaien, dan doe ik dat ook'
Hij begon al lekker. Hij stelde dat een bepaalde aanhef niet juist was. Ik was er 100% zeker van dat dit wel zo was. Hij reageerde met 'kunt u mij dan een betrouwbare bron geven waar ik dat kan vinden?'
Simpel. Ik ben de bron. Ik gaf even fijntjes aan dat ik al decennia les geef en hier nog nooit een tweede corrector over had horen mekkeren. Ik ging helemaal niets opzoeken. Toedeledoki. Gelukkig had hij snel door dat ik het meende en gaf aan 'dat dan maar te laten zitten'. Nou ja.
Natuurlijk. Er waren een paar punten toegekend waar ik zelf over twijfelde en soms is en als er dan iemand een argument aanvoert waarom dat niet kan, prima. Ik kreeg een paar punten cadeau her en der en al met al mag ik helemaal niet klagen. Na drie kwartier had ik een rood oor, maar mooi behouden wat ik wilde behouden. Als er niet wordt opgehoogd of verzwaard, heb ik een klassengemiddelde van 6,8. Fijn. Als dit maar niet het mogelijk gestolen examen is....