idealen en realiteit

Moeilijk te geloven, maar over vier en een halve week zit ik in de auto op weg naar zoet Frankrijk.
Twee volle lesweken en daarna nog twee weken 'veel te veel doen in veel te weinig tijd'.
Tussen alles door is er een afscheid van een collega, een jubileum van de grijze dakduif die al 40 jaar voor de klas staat, diploma-uitreikingen van de drie verschillende afdelingen, een nieuwe decaan inwerken en nog honderd dingen.
De examens leken wel een soap dit jaar. Daar stond ik dan afgelopen woensdag. Op het schoolplein met een  filmploeg van de lokale televisiezender. Wachtend op het nieuws van de staatssecretaris. Om 17 uur zou het verlossende woord komen.
Ik wist dat het wat later zou worden. Als de staatssecretaris bij mij op school zou zitten, had ik al een leerplichtmelding gedaan. Met alles te laat.
Ik kon me niet voorstellen dat er hele partijen examens opnieuw gedaan zouden moeten worden. Toch, toen er maar geen bericht kwam en er wel een persconferentie werd aangekondigd, begon ik hem wel te knijpen. Het zal toch niet....
Pas vlak voor zes uur, al klappertandend op een winderig schoolplein, kwam het nieuws dat donderdagochtend alle nog ontbrekende normeringen bekend gemaakt zouden worden. Wel was duidelijk dat er hoogstwaarschijnlijk meer eindexamenkandidaten inzicht hadden in de eindexamens, maar die hadden de mogelijkheid dit op te biechten, waarna ze alsnog mochten herkansen. Merkwaardige gebeurtenissen.
Kijkend naar de resultaten, zijn er geen rare, opvallende scores. Er heeft zich niemand gemeld. Natuurlijk werd de school wel door diverse media gebeld. We zijn immers een 'zwarte' school en blijkbaar werden die suf gebeld door geile journalisten. Ik ben benieuwd wat uiteindelijk de politieonderzoeken opleveren. Of er nog meer naar boven komt en in welke mate.
Voorlopig mag ik helemaal niet ontevreden zijn. Gewoon 82% geslaagd in een keer en de kans is groot dat ik in de buurt van de 90% geslaagden kom na de herkansingen. Ook bij havo en vwo zijn de resultaten verbeterd in vergelijking met eerdere jaren. Dat geeft hopelijk weer wat lucht.
Helaas zijn ook een paar leerlingen uit mijn afdeling vierkant gezakt. Eigenlijk zagen we dat al het hele jaar aankomen. Deels moet de hand in eigen boezem. Hoe komen deze leerlingen terecht in 4mavo? Dat ga ik komende week uitzoeken. Met drieën en vieren voor de eindexamens is het jaar opnieuw doen waarschijnlijk niet wijs. De afgelopen week heb ik daar gesprekken over gevoerd. Ze hebben het recht het jaar opnieuw te doen, maar we adviseren instroom op een lager niveau op het mbo.
Dat gaat allemaal niet gemakkelijk. Natuurlijk, ze moeten even de klap verwerken, maar ook hun dromen bijstellen. Te vaak zie ik leerlingen met te grote ambities. Ambitie is mooi, maar realisme is dat ook.
Vorig schooljaar was er ook een leerlinge die zakte. Ze had klas 3 twee maal gedaan en zakte in het eindexamenjaar. Ook veel te zwak. Ook het advies om naar een lager niveau te gaan. Eigenwijs koos ze voor het volwassenenonderwijs om alsnog daar haar mavo diploma te halen. Ik weet inmiddels dat ze weer gezakt is. Via een vriendin, want zelf reageerde ze niet op mijn berichtjes.
Ik had liever ongelijk gehad. Zo is ook een leerlinge gezakt die vorig jaar bij ons in de 3e klas zat. Onmogelijk juffrouwtje Arrogantie, maar zodra je moeder had gesproken, was duidelijk waar dat vandaan kwam. Onmogelijke vrouw. Als dochterlief zwak presteerde, kwam dat omdat ze zich niet veilig voelde. Of omdat we te weinig aandacht aan haar dochter schonken. Ik kreeg zelfs een advocaat op mijn dak gestuurd. Waarna de ijskoningin besloot dat juffrouwtje Arrogantie overgeplaatst moest worden naar de zustervestiging, wat moeder al eerder wilde. Naar de examenklas, kostte wat het kostte. Daar is ze geplaatst en ja, ook gezakt. Wel nog een kans.
Ik ben dus nog wel even druk de komende weken. Praten als Brugman en hopen op een grote dosis realiteitszin.