Naar aanleiding van wat ik afgelopen week zag, ben ik
maar eens gaan tellen. Nog 37 werkdagen. Braaf weekends en vrije dagen
tussendoor niet meegeteld. Ook al weet ik dat ik op sommige van die dagen ook
het nodige zal doen.
Pinksteren voor de deur, maar volgens mij is de heilige geest al over me uitgestort.
Ik ben de rust zelve.
Na die 37 werkdagen stappen manlief en ik in de auto en tuffen naar zuidelijk
Frankrijk, waar we dan hopelijk verschoond blijven van hemelwater. Dat heb ik
nu wel genoeg gezien.
De afgelopen week zijn de examens van start gegaan. Alles loopt op rolletjes.
Door de alom aanwezige nattigheid duiken de leerlingen misschien net wat vaker
de boeken in. Ik heb ze overigens nog niet eerder zo zenuwachtig meegemaakt.
Maandag was er al een leerling die om 08.30 uur stond te popelen om te starten,
in de overtuiging dat het om 9 uur zou starten, terwijl het pas om half twee zo
ver was. Woensdag was er eentje die een volle dag te vroeg was.
Donderdag zaten er zes middenvelders om tafel samen met Mijnheer Pretoog en Pietje
Precies. Volgend jaar zijn we een, maar ook twee. Formeel een school, maar wel
twee gebouwen met twee namen. Het was de bedoeling dat we al brainstormend wat
helderheid zouden krijgen over wat nu wel samen en wat apart. Ook een stukje
inzicht in wie wat gaat doen volgend jaar.
Acht mensen om tafel die wat wazig keken. Gewoon moe.
Eentje barstte in huilen uit. Hoe herkenbaar, al heb ik geen plannen om de
waterlanders te laten vloeien. Het is al nat genoeg. Helemaal duidelijk werd
het me niet. Vermoeidheid speelde een rol, maar ook de naam van de ijskoningin
viel. Ze liet haar gezicht niet meer zien, ze vroeg niets over de examens en
het leek wel of ze nu al geen ijskoningin meer is van ons, maar zich alleen nog
maar bezig houdt met haar toekomstige stek.
Tja. Dat kan mij niet meer verbazen. Ik heb vorig schooljaar wel gemerkt hoe
ijzig de ijskoningin kan zijn. Die kou raakt mij niet meer.
Meteorologisch gezien begin ik wel te mopperen. Lage temperaturen en steeds
weer de verwarming aan, nee, leuk is anders. Morgen schijnt het even goed te
worden. Mocht dat zo zijn, dan ben ik de hele dag buiten te vinden.
Het was even lente vandaag ja, dat was wel fijn.
BeantwoordenVerwijderen