Ja, dat weekje vrij was erg aangenaam. Even de aandacht naar
andere zaken dan het schooltje. Natuurlijk. Ik had de momentjes dat ik overwoog
om me alvast even te storten op zaken die nog in de komende weken afgerond
moeten worden. Daarover nadenkend kreeg ik gelijk visioenen van tientallen
klusjes waarvan ik ook gelijk begon te twijfelen of dat allemaal wel af te
ronden was voor het einde van het schooljaar. Dus liet ik het los.
Vandaag een gesprekje met mijn baas.
Ongelooflijk hoeveel impact een waggelende pinguïn op mijn denkvermogen heeft gehad. Vier jaar lang het idee krijgen dat niets goed genoeg was. Wel weten dat een pinguïn dat helemaal niet kan bepalen, maar emotioneel toch schade oplopen.
Rationeel weet ik precies wat ik moet doen om mijn baan leuk te blijven vinden en ik weet ook dat ik het kan. Soms de eigenwijze ik even afblaffen, luisteren naar mijn lijf.
Wat een verademing als je opeens overladen wordt met complimenten. Horen dat je het goed doet. Horen dat je baas niet zonder je kan. Erkenning krijgen dat je veel doet en dat je er vooral op moet letten dat je de vrije dagen die je gewoon hebt niet moet vullen met werk. Zelfs opgelegd krijgen dat ik elke week drie uur moet blokkeren waarbij ik me moet afsluiten voor allerlei ad hoc zaken en dat ik ook gewoon dan thuis wat kan gaan uitwerken in plaats van deze zaken aan te pakken in weekenden of vrije dagen.
Dat is even wennen.
Vandaag ook een teamvergadering. De vorige was naar mijn beleving rampzalig. Collega's die zich niet lieten horen en zij die dit wel deden, hadden alleen maar kritische opmerkingen of ronduit afzeik beweringen. Nu verliep alles als een zonnetje, gelijk het weer. Ik kaartte een probleem aan waar ik niet uit kwam en liet de teamleden brainstormen over een oplossing. Het leverde iets moois op, wat niet alleen mijn probleem oplost, maar ook de kwaliteit van het onderwijs zou moeten verhogen. Daarnaast hebben de collega's het gevoel dat zij inspraak hebben en zo wordt het plan ook gemakkelijker gedragen.
Natuurlijk. Het is jammer dat ik niet zoals vele collega's in het land twee weken meivakantie heb. Precies nu is het aan het zomeren. Op deze manier echter zomert het ook op het werk en dat is precies wat ik nodig heb.
Morgen nog een dagje en dan weer vijf dagen los.
Vandaag een gesprekje met mijn baas.
Ongelooflijk hoeveel impact een waggelende pinguïn op mijn denkvermogen heeft gehad. Vier jaar lang het idee krijgen dat niets goed genoeg was. Wel weten dat een pinguïn dat helemaal niet kan bepalen, maar emotioneel toch schade oplopen.
Rationeel weet ik precies wat ik moet doen om mijn baan leuk te blijven vinden en ik weet ook dat ik het kan. Soms de eigenwijze ik even afblaffen, luisteren naar mijn lijf.
Wat een verademing als je opeens overladen wordt met complimenten. Horen dat je het goed doet. Horen dat je baas niet zonder je kan. Erkenning krijgen dat je veel doet en dat je er vooral op moet letten dat je de vrije dagen die je gewoon hebt niet moet vullen met werk. Zelfs opgelegd krijgen dat ik elke week drie uur moet blokkeren waarbij ik me moet afsluiten voor allerlei ad hoc zaken en dat ik ook gewoon dan thuis wat kan gaan uitwerken in plaats van deze zaken aan te pakken in weekenden of vrije dagen.
Dat is even wennen.
Vandaag ook een teamvergadering. De vorige was naar mijn beleving rampzalig. Collega's die zich niet lieten horen en zij die dit wel deden, hadden alleen maar kritische opmerkingen of ronduit afzeik beweringen. Nu verliep alles als een zonnetje, gelijk het weer. Ik kaartte een probleem aan waar ik niet uit kwam en liet de teamleden brainstormen over een oplossing. Het leverde iets moois op, wat niet alleen mijn probleem oplost, maar ook de kwaliteit van het onderwijs zou moeten verhogen. Daarnaast hebben de collega's het gevoel dat zij inspraak hebben en zo wordt het plan ook gemakkelijker gedragen.
Natuurlijk. Het is jammer dat ik niet zoals vele collega's in het land twee weken meivakantie heb. Precies nu is het aan het zomeren. Op deze manier echter zomert het ook op het werk en dat is precies wat ik nodig heb.
Morgen nog een dagje en dan weer vijf dagen los.
Mooistuk en vooral: herkenbaar. Waardering maakt zo veel uit. En ach: je oude ik afblaffen. Helpt maar een tijdje. Je bent zoals je bent:. Ik zou je niet anders willen.
BeantwoordenVerwijderenNou mooi zeg, dat het na al die jaren eindelijk weer eens begint te lopen allemaal. Anders is het uitputtend trekken aan een dood paard.
BeantwoordenVerwijderen