demonen

Wat zalig dat ik hier nu ongenuanceerd, volkomen vrij van alles van me af kan schrijven.
Vandaag hoorde ik terloops dat het fossiel, nu hij nog net niet weg is, een nieuwe taakomschrijving zou maken van 'de middenvelder'.  Ach. Niets verbaast mij.
Logisch ook. Iemand die als de gebochelde hele dagen achter zijn computerschermpje zit gebogen, ver weg van het gepeupel een omschrijving laten maken van wat de echte idioten, de stuiterballen, de over verantwoordelijke werknemers met een hard kloppend onderwijshart nou eigenlijk doen of moeten doen.
Ik heb hem al jaren niet meer IN de school gezien.
Er moet van alles.
Ik zie het allemaal wel.
Voorlopig ren ik me rot. Van de ene mopperende collega naar de volgende klagende collega. Een lading vol met zelfmedelijden.
Nu zou ik uit kunnen roepen 'waar heb ik dit aan verdiend?'
Nee, nee, ik ben een leidinggevende. Dat is niet professioneel.
Oh.
Goed.
Laten we beginnen met de 'light' variant. Er zijn een paar onaangepaste leerlingen in de eindexamenklas. Geen sturing van thuis. Onbehouwen. Niet altijd sociaal. Verdraaid lui.
Je hebt je handen er aan vol. Een handjevol, tussen een groot stel lieve, gedweeë kinderen die hard, braaf altijd doen wat je zegt. Het type niet in discussie gaan. Maar ja. Dat handjevol is dus werk. Nee, het gaat niet altijd gemakkelijk.
Ja, dat kost je tijd en nee, het levert niet altijd op wat je wilde. Is de kern dan toch niet 'hoe ga je er mee om?' Er 12 leerlingen een eerste lesuur uitknallen omdat ze weer hun huiswerk niet hebben gedaan levert echt niet veel op. Natuurlijk heb ik staan bulderen naar die leerlingen. Tegelijkertijd zaten ze toch maar een half uurtje te chillen in de kantine. Ik kan er namelijk niet 12 kwijt voor mijn kamer.... Is het dan raar dat ik je verzoek om dat niet meer te doen? Ze bijvoorbeeld een uur na laten komen bij jou? Ouders bellen?
Eerder waren er al incidenten met leerlingen. Die zijn besproken, alleen ook hier kreeg je niet je zin. Je wilde dat ik een van de zwaarste middelen uit de kast trok. Dat vond ik niet nodig.
Nee, je bent geen kwade. Wel onzeker, maar je zal liever dood vallen dan dat toegeven. Dat maakt het lastig.
Tja. Dan ook nog eens niet je zin krijgen over het tijdstip van afname van een luistertoets. Potverdorie. Pas om 14 uur 's middags op vrijdag. Dan hebben die kinderen toch geen concentratie meer? Ze zouden slechter presteren. Het zou toch niet tot lesuitval leiden? Nee, maar wel de laatste les lichamelijke opvoeding verknallen. Uiteindelijk scoorden ze helemaal niet zo beroerd.
Toch. Het stapelde op. Ik heb gesprekken gevoerd, maar het bleef bij je knagen. Dus naar je eigen leidinggevende. Die een lans voor je brak. Goede docent, we moeten niet willen dat ze afbrandt. Of ik weer in gesprek wilde gaan. Ja hoor, geen probleem. Ze mag komen.
Maar ja, of ik dan ook bij haar wilde aangeven dat ik dat wilde.
Vooruit. Trots is mij vreemd. Blijkbaar is het voor jou belangrijk.
Ik vind het best. Je noemde een gebrek aan steun. Daar wil ik meer van weten.
Je zei dat je serieus genomen wilde worden. Ook daar wil ik meer over weten.
Ik ben benieuwd wat je voor ogen hebt.
Ik denk dat ik dat wel weet. Ik ga niet met je vechten. Het zijn jouw innerlijke demonen. Niet de mijne.