Ik heb zo het idee dat de man die richting het Oosten
is vertrokken, het bar druk heeft. Ik volg zijn schrijfsels, maar het is akelig
stil. Waarschijnlijk nog geen Internet in zijn nieuwe kamer. Misschien wel al
de roze muur geverfd?
Dichter bij huis. Het thuis in Duitsland.
Het is pas maandag. Verre van dit. De griepgolven die ongenadig doorbeuken
lijken mij te sparen, maar ik kom wel energie tekort. Gelukkig kan ik uitkijken
naar een verlofdag overmorgen.
Goed. Dit moet ik nu wel doen. De man in het oosten waarschuwen. Huttemetut is
namelijk ook richting het Oosten vertrokken. Als het goed is, gaat ze de grens
over. Berlijn. Alsof die stad al niet genoeg te verduren heeft gehad in het
verleden. Een zweverig schooltype heeft haar blijkbaar aangesteld als
directeur. Dit heeft ze tenminste staan verkondigen.
Een of andere school waar leerlingen van peuter tot jongvolwassen bivakkeren.
Het zou moeten betekenen dat ze niet meer op ons schooltje komt buurten. Heel
fijn. Berlijn is ook gelukkig ver genoeg van de stad in het Oosten van
Nederland.
Hoe verder weg, hoe beter.
Vertrek. Het is een woord dat erg vaak gebruikt wordt de laatste paar maanden.
Ik kan daar nog zat over zeggen, in vervolgstukjes dan. Aangezien dit oude lijf
morgen in een zaaltje staat om een stel oude rockers te aanschouwen, heb ik
besloten om nu even wijs te zijn en eens echt vroeg mijn mandje in te duiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten