doorstart

Welkom!
Een nieuwe start en tegelijkertijd gewoon doorploeteren. Meer dan 8500 dagen werk ik al op de zelfde plek.
Soms kijk ik even terug. Het is een wonder dat ik nog niet in het gekkenhuis zit. Hoewel ik een aantal malen op de deur heb geklopt.
De dag dat ik het gebouw in stapte, was ik best wel zenuwachtig. Als ik die baan maar kreeg. Tijdens het sollicitatiegesprek had ik het idee in een krankzinnigengesticht te zijn beland. Dat idee is niet meer veranderd, al fluctueert de mate van totale verstandsverbijstering. Blijkbaar trekt waanzin mij aan.
Het begon al hilarisch. Twee mannetjes die allebei het hoofd van de school waren. Er was een machtsstrijd aan vooraf gegaan. Twee mannetjes. Een putsch.
Niet allemaal even netjes gespeeld. Dus gingen ze er vervolgens jarenlang vanuit dat hen het zelfde kon overkomen. Het kon gebeuren en het gebeurde.
Eentje is inmiddels 67 en is gedoopt tot 'God hoogstpersoonlijk'. In cynische zin. Natuurlijk. Hij heeft wel kwaliteiten. Boven alles is hij een ongeleid projectiel. Doet volledig wat hij wil. Geen baas meer, maar niemand kan hem de baas. Apart.
De ander gaat aan het einde van het jaar met prepensioen.  Het fossiel. Inmiddels al half begraven. Niemand die eigenlijk weet wat hij dit schooljaar nog doet.
Deze twee opperhoofden werden vervangen door Mr Smile. Mr Smile was een verademing qua enthousiasme. Toen de school echter in zwaarder weer kwam, vertrok hij. Carrière maken. Inmiddels was duidelijk dat er toch wel wat problemen waren die Mr Smile had weggelachen. We hadden een zakelijker iemand nodig. We kregen wat we vroegen. De ijskoningin.
Ook zij vertrekt. Onvrijwillig. Opeens blijkt dat scholen anders gefinancierd worden, waardoor de drie scholen gesplitst worden in twee delen. Aangezien er ook een 'hoogbejaarde' op de zustervestiging werkt als opperhoofd, zal de ijskoningin daar aantreden. Ze zorgt wel voor zichzelf.
De opvolger van huttemetut heeft een klus die geen verstandig mens zou ambiëren. Conquistador. Het schip waarmee we varen is rijp voor de sloop. Her en der zijn er dappere opvarenden die met de moed der wanhoop proberen de lekken te dichten en het oude schip zeewaardig te laten blijven. Deze matroos is een beetje moedeloos. Niet helemaal, krankzinnig zijn helpt wel.
Wat helpt is dat conquistador stressbestendig is. Ik had al lang de handdoek in de ring gegooid in zijn positie. Een verademing. Een geruststelling.
Toch. Ik ben voorzichtig geworden. Wat er in een paar jaar is gebeurd heeft zijn weerslag op me gehad. Niet allemaal negatief. Zeker niet.
Een nieuwe start. Een nieuwe plek. Meer vrijheid. Voor van alles. Met alle emoties erbij. Frustratie, onzekerheid, verwondering en soms intens genieten.