ik zie het allemaal wel

Op het werk is het weer zoals vanouds. Nieuw gebouw met te veel vergane glorie.
Zo is er het fossiel. Nog een paar maanden en dan is het exit. Pas in september organiseert hij zijn eigen afscheidsfeestje. Hij heeft zelf het idee dat dit gelijk het hoogtepunt van het schooljaar zal worden. Ik kan de zucht van verlichting nu al bijna niet onderdrukken. Het idee dat deze man eindelijk weg gaat.
Ooit had hij wel zijn waarde. Maar dat is lang, heel lang geleden. Een van de twee hoofden van de tweekoppige draak die ooit het gebouw regeerde. Het ene hoofd is weer voor de klas gaan staan en heeft zelfs het nodige ondernomen om met name de hoogste vorm van voortgezet onderwijs weer nieuw leven in te blazen. Niet subtiel, want dat woord is hem vreemd. Overdonderend. Op zijn manier, want er is geen andere manier. Geen rekening houden met anderen, maar toegegeven, wel met resultaat. Ik denk nog een jaartje en dan zal hij ook vertrekken. Hij is immers al lang de pensioensgerechtigde leeftijd gepasseerd. Het fossiel gaat vervroegd weg. Zogenaamd hart voor de school, maar meer dan dat oog voor zijn eigenbelangen. Hij wil niet zien hoe men hem ziet. Een totaal verknipt beeld, maar ja, als je zo vol bent van jezelf, is er weinig ruimte voor de beelden van anderen.
Hij heeft de komende week verlof. Vast druk met plannen maken rond zijn eigen afscheidsfeestje. Hij heeft wel de middenvelders nog even op het hart gedrukt dat ze hun voorspellingen voor volgend jaar nauwkeurig moeten aanleveren en echt uiterlijk de donderdag voor de meivakantie, zodat hij alles rustig kan bekijken in de meivakantie.
Alles wat hij al heeft bekonkeld, is inmiddels bekend bij de middenvelders. Dat weet hij niet, maar het is uiterst interessant.
Er moet bezuinigd worden en fors ook. Een groepje is aan het onderzoeken hoe dat het eerlijkst kan en ook op een dusdanige manier dat er voldoende draagvlak is. Daar komen best interessante voorstellen uit. Ik zie dat allemaal wel.
Het is druk en het zal druk blijven.
Nee, het fossiel heeft eigen plannen. Los van alles. Het zal hem aan zijn kont roesten. Hij vertrekt toch. Het samenvoegen van 3havo en 3vwo zonder daar ook maar een moment met de betrokkenen over te praten. Desastreus plan en de nieuwe middenvelder die enthousiast in de voetsporen is getreden van de man met de paraplu zie ik steeds zorgelijker kijken. Ook leuk. In de voorspelling die ik in februari moest maken, kwam ik uit op 126 leerlingen voor 3mavo. Vier klassen volgens het fossiel. Natuurlijk. Gewoon 31 of 32 kinderen in een klas. Er zijn redelijk wat aanvragen van leerlingen van andere scholen die op onze school hun carrière verder willen vervolgen. Goede PR doet wel wat. Ik kan ze straks waarschijnlijk allemaal 'nee, vol' verkopen. Sodemieter op, ik ga geen klassen van 30+ creëren waarvan minstens de helft wel extra zorg nodig heeft.
Flapdrol. Het ziet er naar uit dat ik van alle middenvelders het grootste aantal leerlingen volgend jaar onder mijn hoede krijg.
Jottem. Precies in een jaar waarin de middenvelders meer verantwoordelijkheden krijgen, waarschijnlijk meer lessen moeten draaien, minder uren krijgen voor hun afdeling en daarnaast bestaat de helft van mijn team uit vastgeroeste mopperaars.
Het mooie is dat ik er geen minuut van wakker lig. Ik zie het allemaal wel. Prachtige zin.