Paasvakantie. Dat bestond niet meer, maar is opeens terug in
2013. Ik ben zowaar vanaf afgelopen woensdag niet gebonden aan werk en hoef pas
woensdag weer aan te treden. Blijkbaar waren er wat vakantiedagen over die men
aan de Paasdagen heeft geplakt. Destijds in de veronderstelling dat we weer net
zulk lekker lenteweer zouden krijgen als een jaar geleden, maar uitslapen is
uitslapen.
Ik heb mij de afgelopen dagen overigens wel afgebeuld. Met als resultaat dat er langzaam weer ruimte in dit huis komt. Muren zonder gescheurd of zwaar vergeeld behang. Mijn vader wierp zich met zijn 77 jaar op als LDB-er. Nee, dat heb ik niet bedacht. Dat zei hij zelf. Lul de behanger. Ik kreeg les. Na 1 dag was ik uitgeleerd en heb de rest zelfstandig aangebracht. De complete renovatieperikelen zijn nog niet afgerond. We zijn nog wel even bezig. Stukje bij beetje wordt het wat. Gelukkig ben ik iets geduldiger geworden met het klimmen der jaren. Er moet nog van alles en het komt goed.
Als het maar voor de zomer af is.
Op het werk moet er ook genoeg gerenoveerd worden. Niet zo zeer het gebouw. Die ellende hebben we twee jaar geleden gehad. Met resultaat, dat moet ik toegeven. De renovatie binnen het gebouw is zeker niet voor komende zomer klaar. Dan doel ik natuurlijk op de mensen die het gebouw bevolken. Langzaam zijn er wat verbeteringen. De baas werd vervangen. Een verademing om iemand in huis te hebben die ondanks allerlei zenuwslopende perikelen waar hij zelf geen enkele invloed op kan uitoefenen, de kalmte zelf blijft. Met vaak nog een kwinkslag ook.
Daarentegen werd een kanjer weggewerkt, zodat de ijskoningin haar positie even veilig stelde. Totdat duidelijk werd dat we geen ijskoningin meer nodig hadden om financieel overeind te blijven. Karma.
Renoveren. Bij sommige mensen onbegonnen werk. Dat wordt uitzingen of met eindeloos geduld in gesprek blijven gaan totdat de ander om maar van je af te zijn in beweging komt. In de goede richting. Positief veranderd of weg.
Ik heb mijn voornemens. Aangezien het weer leek op wat het aan het einde van een kalenderjaar gebruikelijk zou moeten zijn, vond ik dit een goed moment.
Een aantal mensen in beweging krijgen. Verantwoordelijkheid laten nemen. Ook dit gaat stukje bij beetje.
Het echte werk? De echte vooruitgang? Pas in de loop van volgend schooljaar, vermoed ik. Prima.
Laat ik ook maar weer eens stukjes gaan schrijven over het leerlingenvolk. Daar zou het toch eigenlijk allemaal echt om moeten draaien. Binnenkort....
Ik heb mij de afgelopen dagen overigens wel afgebeuld. Met als resultaat dat er langzaam weer ruimte in dit huis komt. Muren zonder gescheurd of zwaar vergeeld behang. Mijn vader wierp zich met zijn 77 jaar op als LDB-er. Nee, dat heb ik niet bedacht. Dat zei hij zelf. Lul de behanger. Ik kreeg les. Na 1 dag was ik uitgeleerd en heb de rest zelfstandig aangebracht. De complete renovatieperikelen zijn nog niet afgerond. We zijn nog wel even bezig. Stukje bij beetje wordt het wat. Gelukkig ben ik iets geduldiger geworden met het klimmen der jaren. Er moet nog van alles en het komt goed.
Als het maar voor de zomer af is.
Op het werk moet er ook genoeg gerenoveerd worden. Niet zo zeer het gebouw. Die ellende hebben we twee jaar geleden gehad. Met resultaat, dat moet ik toegeven. De renovatie binnen het gebouw is zeker niet voor komende zomer klaar. Dan doel ik natuurlijk op de mensen die het gebouw bevolken. Langzaam zijn er wat verbeteringen. De baas werd vervangen. Een verademing om iemand in huis te hebben die ondanks allerlei zenuwslopende perikelen waar hij zelf geen enkele invloed op kan uitoefenen, de kalmte zelf blijft. Met vaak nog een kwinkslag ook.
Daarentegen werd een kanjer weggewerkt, zodat de ijskoningin haar positie even veilig stelde. Totdat duidelijk werd dat we geen ijskoningin meer nodig hadden om financieel overeind te blijven. Karma.
Renoveren. Bij sommige mensen onbegonnen werk. Dat wordt uitzingen of met eindeloos geduld in gesprek blijven gaan totdat de ander om maar van je af te zijn in beweging komt. In de goede richting. Positief veranderd of weg.
Ik heb mijn voornemens. Aangezien het weer leek op wat het aan het einde van een kalenderjaar gebruikelijk zou moeten zijn, vond ik dit een goed moment.
Een aantal mensen in beweging krijgen. Verantwoordelijkheid laten nemen. Ook dit gaat stukje bij beetje.
Het echte werk? De echte vooruitgang? Pas in de loop van volgend schooljaar, vermoed ik. Prima.
Laat ik ook maar weer eens stukjes gaan schrijven over het leerlingenvolk. Daar zou het toch eigenlijk allemaal echt om moeten draaien. Binnenkort....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten