valkuilen

Valkuilen.
Ik ken ze wel. Mijn enthousiasme is mijn kracht en een van mijn valkuilen.
De sfeer is zonder meer goed op het werk. Na jaren afzien voelt dat als een geschenk.
Mijn onstuitbare drang om iets niet gewoon goed, maar bijzonder goed te doen. Stel je voor, zeg. Dat mensen denken 'wel aardig'. Nee, het moet goed met hoofdletters zijn.
Het vorig schooljaar was voor de eerste helft een route naar volledig afbranden en voor de tweede helft blijven hangen in apathie. Nu is alles weer hoopvol en wat doet juffie? Te hard rennen.
Ik weet het wel, maar vaak te laat. Eerder dit jaar had ik een nacht last van extreme misselijkheid. Ik kwam die dag doodmoe thuis. Te veel doorwerken, te weinig nachtrust nemen, te weinig doen wat niets met werk te maken heeft.
Vorige week was het weer zoiets. Gelukkig niet zo ziek als die eerste keer, maar het wordt tijd voor dit juffie om wat meer naar haar lijf te luisteren. Minder dwangmatig als een hamster in het molentje rennen.
Liep ik woensdag als zombie door mijn huis op mijn vrije dag met een knallende koppijn en donderdag duizelig door de schoolgangen.
Ik weet rationeel al lang dat dit schooljaar lang niet alles zo mooi zal worden als ik wil. Of zoals anderen willen. Wat meer genieten van de goede sfeer en sommige zaken gewoon even laten voor wat ze zijn.
Grappig eigenlijk. Ik gaf al een paar keer aan in het overleg dat ik aandacht vroeg om eens goed te praten over de keuzes die gemaakt moeten worden, aangezien ik zie dat er steeds maar meer bijkomt en iedereen zo ambitieus is als maar kan. Ik gaf dus eigenlijk wel met woorden aan dat het allemaal te veel werd, maar bleef wel braaf meerennen.
Ik ben wel opener geworden. Toen de baas vroeg hoe het was, gaf ik eerlijk aan: 'niet zo goed'. Na dit weekje vakantie ga ik eens met hem om de tafel zitten.
Tegelijk is er die grote angst. Stukje geschiedenis. Er was een ijskoningin die twijfelde aan mijn belastbaarheid. Gelul. Ik ben prima belastbaar en werk altijd meer dan wat 'moet'.
Een weekje los van het circus is welkom. Naast slapen, wil ik wakker dromen. Vrije tijd met manlief en samen werken aan ons huisje. Veel te lang verwaarloosd en nu het langzaam wordt wat we willen, krijg ik ook weer energie. Energie waar ik wat zuiniger mee om moet springen.